Toen ik, na een jarenlang goed huwelijk, merkte dat mijn man begon te dementeren was ik ontredderd en bedroefd. In een langdurig proces veranderde hij van een intelligente en humoristische man in een vergeetachtig en afhankelijk mens.
Ik vroeg me af: Wat betekent dementie voor de patiënt? Hoe moet ik met hem omgaan? Hoe kan ik de zorg voor hem inpassen in mijn eigen leven? Hoe doen anderen dat?
Het is bijzonder dat patiënten en mantelzorgers met vergelijkbare, maar ook met andere ervaringen op mijn pad terecht kwamen, zodat we van elkaar konden leren.
Vroeger noemde men deze mensen kinds en behandelde men hen ook alsof het onmondige kinderen waren. Nu realiseren veel mensen zich steeds meer dat een dement persoon tijd nodig heeft om te begrijpen wat er bedoeld wordt. Ik heb geleerd dat je met geduld en rust veel meer bereikt. Bovendien is dat een meer menswaardige manier om met demente mensen om te gaan.
Vragen en ervaringen heb ik verweven tot de roman Los van aarden paden.
Alles in deze roman is fictie, maar veel situaties zullen herkenbaar zijn voor mensen die met deze ziekte te maken hebben.
De auteur publiceerde eerder in de verhalenbundels:
Los van aarden paden
is nu ook verkrijgbaar als Grootletterboek.
EDICON heeft de roman
Los van aarden paden uitgegeven als
Gesproken boek.
Klik op de button hieronder om naar mijn LinkedIn- pagina te gaan.